Jerzy Bogumił – bohater filmu – w latach 1965-1976 był brygadzistą w Hucie Warszawa.

W 1976 został zmuszony do odejścia z zakładu. Dlaczego? Gdyż zainicjował powstanie petycji w sprawach płacowych skierowaną do dyrekcji huty. Nie tylko był współautorem jej treści, ale zbierał podpisy wśród pracowników.

Od 1980 r. działał w strukturach Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Zakładowej w Centrum Naukowo-Produkcyjnym Materiałów Elektronicznych w Warszawie. A po wprowadzeniu stanu wojennego nie zaprzestał prowadzenia działalności związkowej! Aktywnie łączył się w prace podziemnych struktur opozycyjnych. W lutym 1982 r. współtworzył Międzyzakładowy Robotniczy Komitet Samoobrony Społecznej „Solidarność”. Zaś dwa miesiące później, w kwietniu 1982 r. wszedł do ścisłego kierownictwa (tzw. „Piątki”) MRKS. Uczestniczył w konspiracyjnych spotkaniach, kolportażu nielegalnych wydawnictw, gromadzeniu składek na cele organizacji. Co więcej był organizatorem spektakularnej akcji uwolnienia Jana Narożniaka! Został aresztowany 8 czerwca. Przetrzymywany bez postawienia zarzutów aż do 21 lipca 1982 r. W dniu 7 października 1982 r. został ponownie aresztowany. Osadzono go w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. Ostatecznie został skazany 19 maja 1983 r. na dwa lata pozbawienia wolności za kierowanie i działalność w konspiracyjnej organizacji związkowej. Został osadzony w Zakładzie Karnym w Hrubieszowie, Tam przebywał do czasu zwolnienia, na podstawie przepisów ustawy o amnestii, do 18 sierpnia 1983 r.

Po wyjściu na wolność ponownie zaangażował się podziemną działalność, wszedł do kierownictwa tzw. drugiego MRKS oraz współorganizował emisje Radia „Solidarność”.